O tureckim fryzjerze
Po przeszło … kurde właśnie liczę sobie na palcach… no tak,
wyszło że 10 latach znów mam krótkie włosy. Duża zmiana zważywszy na zaistniałe
okoliczności. Niestety do tego strasznego czynu zostałem zmuszony w nowej
pracy. Gdyż ponoć nie przystoi i ponoć dreskod, czy coś tam coś tam wymaga ode
mnie i tak dalej i tak dalej ergo - żebym te włosy skrócił. No i niezbyt
entuzjastycznie acz skutecznie żem to zrobił. Jeszcze mi się golić kazali, kurwa
ich mać faszystowska. No ale trudno, zarabiać trzeba, tylko że mi w łeb teraz
zimno.
Ta nieprzyjemność, wiązała się za to z przyjemnością odwiedzenia
tureckiego fryzjera (bo najtańszy). Zapukałem więc do Osmana i pytam grzecznie
a właściwie gestykuluje, że trzeba by coś niecoś uciąć. Oczywiście nie ma
problemu, mam usiąść i czekać. Kolejki nie było to myślę sobie, że szybko
pójdzie. Ale mimo, że fryzjerów było ze czterech, a chłopców do zamiatania
jeszcze kilku, to oczekiwanie się wydłużało. Bo gdy tylko któryś fryzjer
kończył oporządzać klienta, to znikał przed budynkiem z zamiarem wypalenia
całej paczki fajek za jednym razem, co zajmowało im dość dużo czasu. Mogłem
więc sobie obserwować, Osmana i kolegów. Bo w dzielnicy tureckiej, fryzjerzy są
tylko męscy. Niestety nie wiem gdzie chodzą tureckie kobiety i czy w czasie zabiegu siedzą w
burkach czy je zdejmują. Niemniej jednak taki męski fryzjer to ciekawe
zjawisko.
Warunki są nieco spartańskie. Zwykłe fotele fryzjerskie lustro,
jedna półka, na której leży zaledwie kilka specyfików do mycia głowy. Z niektórych
ścian spoziera na nas gwiazda tureckiej telenoweli, z włosami zaczesanymi do
góry i przeszywającym spojrzeniu. Wszystko już wysłużone, i do granic
możliwości uproszczone. W kącie zakładu , stał sobie spokojnie na prymusie
garnek, w którym kipiało sobie coś gęstego. Co jakiś czas wydobywał się stamtąd
bulgot i bańka różowej mazi zalewała stolik wokół. Nie bardzo wiedziałem co to
jest do chwili, gdy fryzjer zanurzył w tym palec, i wyjął trochę mazidła. Następnie
ulepił z tego kulkę. Ta konstrukcja następnie wylądowała w uchu pana na krześle
fryzjerskim. Po czym pan fryzjer wyrwał klientowi włosy z uszu. Bo tureccy
faceci depilują sobie uszy (na zewnątrz i w środku. Tak samo załatwił część
brwi. W międzyczasie chodził po zakładzie facet, który proponował wszystkim
dookoła kawę albo herbatę.
Ale to było nic w porównaniu z drugim fryzjerem, który zamiast
wosku, stosował jeszcze inną metodę. W pewnym momencie wyciągnął małą rurkę. Na
jej końcu zainstalował odrobinę ligniny. Wszystko zanurzył to w alkoholu i
podpalił. Uzbrojony w małą pochodnię, zaczął nią szybko wymachiwać, w lewo i w
prawo, niczym piroman amator. Po czym zaczął okładać uczy i szyje pana na
fotelu tym płonącym kijem. W ten sposób, zamiast wyrywać włosy, po prostu je
spalił. Wszystko w spokoju obserwował smagany ogniem klient. Widocznie
przyzwyczajony do płomiennych wizyt fryzjerskich.
Przyznam, że siadałem na fotel z pewną obawą. Nie żebym jakoś
specjalnie zarastał w uszach, albo chciał depilować brwi. Jednak gdy ani klient
ani fryzjer nie umieją się porozumiewać za dobrze po niemiecku lub w innym
wspólnym narzeczu to wynik zawsze może być różny od oczekiwań. Golibroda jednak
okazał wyrozumiałość i w moim przypadku ograniczył się do nożyczek i maszynki.
Widocznie widział kątem oka moje przerażenie gdy oporządzał płomieniami
wcześniejszego pana.
Następnym razem też pójdę do Osmana, może znów pokaże mi coś
ciekawego.
Leo
Foty z Googla
