Milion Niemców dupczy Polskie Polki

Leciwy już satyryk (nigdy też nazbyt śmieszny) Jan Kryszak pytał kiedyś co to znaczy, gdy kobiety zaczynają przypominać mężczyzn.  Odpowiedź – jest to bezsprzeczny znak, że przekroczyło się linię Odry. Fakt jest faktem, „uroda” Niemek jest wręcz przysłowiowa i często zostawia wiele do życzenia. Wielkie wysokie blondyny (zwykle wyższe oden mnie), o niebieskich oczach i nijakich pociągłych twarzach. Wysportowane i wymodelowane sylwetki to efekt ciągłego przesiadywania na fitnessie. Równocześnie brak im jakiejkolwiek gracji, gustu czy makijażu. Nie uświadczysz tu kobiety w sukience nie mówiąc już o butach na obcasie, brak im krztyny kobiecości. No po prostu masakra.

Jednak nie jest to tak do końca prawda. Zacznijmy od tego, że ciężko powiedzieć, że w Niemczech mieszkają same Niemki. Już co dziesiąta żona za Odrą jest Polką (nasze kobiety to najbardziej ceniony w Niemczech produkt eksportowy), do tego trzeba dodać chętnie sprowadzane Czeszki, Rosjanki, Włoszki (również te mokre), Brazylijki, Kolumbijki czy Tajki. Są też masy muzułmanek, które czasem coś wystawią spod burek i kapturów. Ale one akurat nie są cenione przez niemieckich chłopców. Zwłaszcza, że jedna arabska żona lubi sprowadzić na ślub, ośmiu braci, piętnastu kuzynów i dzwudziestu siostrzeńców, którzy nim jeszcze ślub się kończy rozprzestrzeniają się po kraju dojąc niemiecki system socjalny. Prawda jest jednak taka, że nasi zachodni sąsiedzi dość mają rodzimych babochłopów i rozglądają się na około w poszukiwaniu wymarzonej partnerki. Są jednak sami temu winni.

Zacznijmy od tego, że wbrew temu co się ogólnie uważa, Niemcy są typowymi tradycjonalistami. Tzn., lubią klasyczny model rodziny, gdzie żona siedzi w domu i wychowuje stadko Hansów i Helmutów. Powód – kobiecy mózg jest mniejszy  i nadaje się jedynie do niańczenia dzieci, sprzątania i gotowania. (co starsi mieszkańcy niziny niemieckiej mówią to bez zahamowania na ulicy). Praca i utrzymanie domu to domena mężczyzn. Taki model jest preferowany przez państwo, poprzez różne ulgi podatkowe i prawne. Na przykład normą jest, że kobieta zarabia o 25 proc mniej na takim samy stanowisku co mężczyzna. I to wszystko się dzieje w XXI wieku w kraju, pełnym równości i demokracji.

Z drugiej strony panuje przekonanie, że mamy równouprawnienie (oprócz tych zarobków). Objawia się ono tym, że kobiet się nie przepuszcza w drzwiach, nie nosi się za nie ciężkich bagaży, nie ustępuje miejsca w tramwajach itp. Każdy przejaw jakichś ludzkich uczuć w postaci pomocy płci słabszej jest traktowane jak seksizm i odrzucane ponurym mruknięciem. Bo niemieckie kobiety nie są słabsze. Nie nie one są takie same. Tak samo jak faceci pakują na siłowni, biegają w tym samym tempie maratony, siłują na rękę itp.  Obiad w domu gotuje się na zmianę, pierze oddzielnie, razem kopie w piłkę (można faulować).  Nic więc dziwnego, że w przeciągu ostatnich kilku dekad Niemcy wytworzyli sobie trzecią płeć  - „babochłopów”. Czyli takich kobiet, które w niczym nie ustępują chłopom. Tak samo jak oni, piją piwsko, pierdzą przy stole, i dźwigają ciężary. Są bardziej męskie od swoich kolegów  w pracy. A jak którąś zahaczysz barkiem w barze, to tak samo Ci przypierdoli,  jak nasze dobre polskie dreśne chłopaki.

I tu dochodzi do absurdu. Kartofle, najpierw doprowadzili swoje baby do tego, że wyglądają jak oni, a potem zorientowali się, że one im się nie podobają. Więc zaczęli szukać innych kobiet zagranicznych, które i ugotować umieją, i przytulić do piersi (zamiast bicepsów). Czyli innymi słowy oglądają się za kobietami, które wyglądają jak kobiety. A co za tym idzie nie są Niemkami (choć chętnie zgodzą się mieć taki paszport).

Co zatem może zrobić niemiecka płeć „piękna”? Albo olać życie rodzinne i dalej współzawodniczyć z facetami na każdym kroku i chlać z nimi piwsko po pracy, albo dać się zamknąć w domku za miastem i płodzić dzieci. Bo jak już w Niemczech ma się dzieci (co oprócz rodzin muzułmańskich jest rzadkością) to się z nimi siedzi i się je wychowuje (to pasuje zwykle zagranicznym żonom, którym udało się wyrwać ze swoich zapyziałych krajów). Matka, która by chciała wrócić do pracy, jest traktowana z podejrzliwością i nieufnością. W języku niemieckim jest nawet pejoratywne określenie na kobietę, która woli pracować niż zajmować się dziećmi. Dlatego lepiej nie mieć dzieci, a przynajmniej nie przed 40-tką.

To wszystko sprawia, że zaodrzankom nie jest łatwo.  Rodzimi faceci nie są nimi zainteresowani, więc i one muszą poszukiwać sobie partnerów za granicą. Gustują zwykle w mniejszych od siebie czekoladowych chłopcach, którzy ściągnięci z najdalszych zakamarów Afryki czy Azji są od nich całkiem uzależnieni.

W ten sposób Niemcy sami się wynaradawiają. Albo jak wolą sami to nazywać stają się bardziej kosmopolityczni. A ci ostatni „prawdziwi” Niemcy mają dzisiaj po 70 lat i patrzą z przerażeniem w przyszłość. Bo przecież nie o takie Niemcy walczyli. 

Leo

Fot. z Google